Κυριακή 1 Δεκεμβρίου 2013

Εκδήλωση στο Γοργοπόταμο: Διδασκόμαστε, συνεχίζουμε για το λαό με στόχο το σοσιαλισμό

Παρουσία πλήθους κόσμου, παρά τις άσχημες καιρικές συνθήκες, έγινε σήμερα στο Γοργοπόταμο η εκδήλωση που διοργάνωσαν η Επιτροπή Περιοχής Στερεάς Ελλάδας - Εύβοιας του ΚΚΕ και η Κεντρική Διοίκηση της Πανελλήνιας Ένωσης Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης και Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ) για την επέτειο Ανατίναξης της Γέφυρας του Γοργοποτάμου.

Στην εκδήλωση χαιρέτισε η Δώρα Λάπα, μέλος του Συμβουλίου Περιοχής Ανατολικής Στερεάς της ΚΝΕ. Εκ μέρους της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ χαιρέτισε ο πρόεδρος Χρήστος Τζιτζιλώνης. 
Την κεντρική ομιλία έκανε η Λουΐζα Ράζου, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.
Αμέσως μετά έγινε κατάθεση στεφανιών και προσκλητήριο νεκρών και η εκδήλωση έκλεισε με τραγούδια της Αντίστασης από τη χορωδία του Παραρτήματος Λάρισας της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ.
Στην ομιλία της η Λουΐζα Ράζου είπε τα εξής:
«Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Η ΚΕ του ΚΚΕ εκφράζει για μια ακόμη αφορά το σεβασμό της, για τις θυσίες και την χωρίς τέλος ανιδιοτελή προσφορά των αγωνιστών της ΕΑΜικής αντίστασης, των μαχητών και μαχητριών του θρυλικού ΕΛΑΣ και των άλλων ΕΑΜικών οργανώσεων και την προσήλωσή της να υπερασπιστεί κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες τα σύγχρονα μηνύματα της αντίστασης και της αντεπίθεσης των εργατικών - λαϊκών στρωμάτων στη χώρα μας. Έτσι τιμά το ΚΚΕ τους νεκρούς του αγώνα και όσους έφυγαν από τη ζωή ορθοστατούντες και ορθοβαδίζοντες!
Γι' αυτό και η συμμετοχή σας εδώ δεν είναι μια επετειακή συνήθεια. Σηματοδοτεί το καθήκον και την υποχρέωση του Κόμματός μας, να σηκώσει τοίχο απέναντι στη λυσσασμένη επίθεση της αστικής τάξης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης να ξαναγράψουν την ιστορία των λαών και του δικού μας. Δεν είναι τυχαίο που σε συνθήκες βαθιάς οικονομικής κρίσης που έχει γονατίσει την πλειοψηφία του λαού μας, διαθέτουν πακτωλό χρημάτων για να συκοφαντήσουν τους νικητές του Β' Παγκοσμίου πολέμου, τη Σοβιετική Ένωση και την ηγεσία της. Δεν είναι τυχαίο που μετέτρεψαν την 9η Μάη από μέρα αντιφασιστικής νίκης σε μέρα Ευρώπης, ούτε ότι καθιέρωσαν την 23η Αυγούστου (ημερομηνία που υπογράφηκε το σύμφωνο μη επίθεσης Ρίμπεντροφ - Μολότοφ) σε μέρα μνήμης ενάντια στους ολοκληρωτισμούς, εξισώνοντας τον φασισμό μα τον κομμουνισμό.
Θέλουν να εδραιώσουν την κυριαρχία τους πάνω στο ψέμα, τη συκοφαντία και τη διαστρέβλωση της ιστορικής αλήθειας, γιατί φοβούνται ότι η γνώση μπορεί να γίνει δύναμη, όπλο για την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα που θα τους ανατρέψουν. Έχουν για το φόβο και την ανησυχία που νιώθουν. Αν η δύναμη της πρώτης εργατικής εξουσίας τσάκισε το ακραίο πρόσωπο του καπιταλισμού, τον εθνικοσοσιαλισμό από το Στάλινγκραντ ως το Βερολίνο και κάρφωσε την κόκκινη σημαία στο Ράιχσταγκ, ο επόμενος γύρος των κοινωνικών επαναστάσεων θα τους θέσει οριστικά στην προϊστορία της ανθρωπότητας.
Η συμβολή του ελληνικού αντιστασιακού κινήματος - που ταυτίζεται με τη δράση των ΕΑΜικών οργανώσεων - υπήρξε από τις σημαντικότερες σε όλη την Ευρώπη. Είναι γραμμένη με το αίμα χιλιάδων αγωνιστών και αγωνιστριών. Εδώ στο Γοργοπόταμο γράφτηκε μια λαμπρή αντιστασιακή πράξη που ανέδειξε το αγωνιστικό φρόνημα και τις ανεξάντλητες δυνάμεις του λαού μας και κάνει στάχτη την προπαγάνδα που παρουσιάζει γενικά την "ενότητα των Ελλήνων" και την "εθνική ομοψυχία" σαν ικανά στοιχεία για να στοιχίσουν το λαό πίσω από τους δικούς τους στόχους και επιδιώξεις. Ο Γοργοπόταμος φούντωσε την αντιστασιακή δράση του λαού μας και πύκνωσε τις γραμμές του ΕΛΑΣ με τον ανθό της ελληνικής νεολαίας απ' άκρη σε άκρη σε όλη τη χώρα, όταν ο αστικός πολιτικός κόσμος είχε συμβιβαστεί με τον εχθρό ή τον εγκατέλειπε στην τύχη του.
Ποτέ οι αστικές δυνάμεις, είτε σε περιόδους ιμπεριαλιστικής ειρήνης, είτε σε περιόδους ιμπεριαλιστικού πολέμου δεν καθορίζουν τη στάση τους υπερταξικά, ποτέ δεν είχαν, ούτε και σήμερα έχουν, κριτήριο το λαϊκό συμφέρον. Γι' αυτό, όπως και τότε μετά τη γερμανική εισβολή και κατοχή, ο λαός πήρε την τύχη στα χέρια του, έτσι και σήμερα πρέπει το ίδιο να πράξει. Γι' αυτό όπως και τότε πρέπει να εμπιστευτεί το ΚΚΕ, που όχι μόνο δεν τον εγκατέλειψε ποτέ, αλλά διέθεσε όλες του τις δυνάμεις για να σταθεί όρθιος.
Έχουμε συναίσθηση της ευθύνης, έχουμε πείρα 95 χρόνων ύπαρξης και δράσης του Κόμματός μας - πάντα στην πρώτη γραμμή των αγώνων του λαού μας - έχουμε σύγχρονο επαναστατικό πρόγραμμα, έχουμε στις γραμμές μας αγωνιστές και αγωνίστριες που δεν τους λυγίζουν οι δυσκολίες και τα προσωρινά πισωγυρίσματα.
Αυτό είναι το ΚΚΕ! Κόμμα ικανό να μαθαίνει, να βελτιώνεται, να κάνει τις απαραίτητες αλλαγές για να ανταποκρίνεται κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες της ταξικής πάλης. Κόμμα ικανό να υπηρετεί την ενότητα πρωτοπόρας θεωρίας και πράξης! Κόμμα ικανό να εμπνέει αισιοδοξία με τις θέσεις του για την προοπτική του αγώνα, για την ακατανίκητη δύναμη του λαϊκού παράγοντα που μπορεί να βάλει τη σφραγίδα του στις εξελίξεις.
Όμως, ας πιάσουμε το ιστορικό νήμα, με αφορμή το γεγονός που συναντηθήκαμε εδώ σήμερα. Η αλήθεια είναι ότι αυτή η σημαντική αντιστασιακή πράξη της ανατίναξης της γέφυρας του Γοργοποτάμου, δεν θα είχε γίνει κατορθωτή, αν το ΚΚΕ από τοις πρώτες κιόλας μέρες της ναζιστικής κατοχής δεν έθετε το ζήτημα της οργάνωσης της αντιστασιακής δράσης του λαού μας. Η ΚΕ του ΚΚΕ, παρά τις δύσκολες συνθήκες μέσα στις οποίες ανασυγκροτήθηκε, παρά τις λιγοστές οργανωμένες δυνάμεις των κομμουνιστών που είχαν δραπετεύσει από τους τόπους εξορίας, από τον Ιούλη του 1941 ακόμα έθετε την εξής γραμμή: "...Οργανώνοντας ακούραστα τον αγώνα για τα καθημερινά ζητήματα όλων των λαϊκών στρωμάτων και την ένοπλη αντίσταση στους κατακτητές, το κόμμα και ο κάθε κομμουνιστής ξεχωριστά, οφείλει να προσανατολίζεται έγκαιρα και σωστά στα σοβαρά γεγονότα που αλλάζουν και θα αλλάζουν κάθε μέρα με γρηγορότερο ρυθμό, να οργανώνει τις δυνάμεις της λαϊκής εξέγερσης για την εθνική και κοινωνική απελευθέρωση της Ελλάδας..." (6η Ολομέλεια της ΚΕ - 1/7/1941).
Αυτό είναι το ΚΚΕ! Κόμμα που δεν συμβιβάζεται στους αρνητικούς συσχετισμούς, που δεν τα παρατάει στα δύσκολα. Οι συσχετισμοί αλλάζουν, ανατρέπονται. Όταν μια χούφτα εξόριστοι κομμουνιστές ανασυγκροτούσαν τον καθοδηγητικό μηχανισμό του Κόμματος και έθεταν τη γραμμή της αντίστασης στη γερμανική κατοχή, καθόλου δεν τους πέρασε από το μυαλό ότι ήταν λίγοι. Δεν ανέβαλαν το καθήκον της στιγμής για όταν θα γίνουν οι συνθήκες ευνοϊκότερες, δεν είπαν ότι δεν έχουν τα μέσα. Αξιοποίησαν κάθε χαραμάδα δράσης, εμπιστεύτηκαν το λαϊκό κριτήριο και έπεσαν με αποφασιστικότητα στη δράση, δικτυώθηκαν στα χωριά και στις πόλεις, αναπτύσσοντας σε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες ισχυρούς δεσμούς με το λαό, έτσι που να αναγνωρίζεται η ανεξίτηλη προσφορά του ΚΚΕ στην αντιστασιακή δράση του λαού μας.
Παρ' όλο που τελικά ο λαός μας μετά την απελευθέρωση δεν γεύτηκε το έπαθλο των θυσιών και των αγώνων του σε μια Ελλάδα της λαϊκής ευημερίας, της λαϊκής εξουσίας, σαν αποτέλεσμα των στρατηγικών ανεπαρκειών στις επεξεργασίες του Κόμματος, να συνδυάσει σωστά την εθνικοαπελευθερωτική πάλη με το ζήτημα της εξουσίας, η αστική τάξη δεν χώνεψε ποτέ ότι δεν ξεμπέρδεψε με το ΚΚΕ.
Μπορεί να πέρασε από φωτιά και σίδερο χιλιάδες κομμουνιστές και κομμουνίστριες και άλλους αγωνιστές, εκείνο που κάθε φορά κατάφερνε ήταν να γράφονται νέες ηρωικές σελίδες στην πολύχρονη ιστορία του Κόμματός μας και του εργατικού - λαϊκού κινήματος, να αναδεικνύονται νέες μορφές στον αγώνα, άντρες και γυναίκες που η ζωή και η στάση τους μας εμπνέει και σήμερα πολύμορφα. Ο Δεκέμβρης του '44 στις γειτονίες της Αθήνας, η κορυφαία στιγμή της ταξικής σύγκρουσης στη χώρα μας, η τρίχρονη εποποιία του ΔΣΕ, τα βαριά χρόνια της παρανομίας και της πολιτικής προσφυγιάς, είναι το λίπασμα που φούντωσε τις ρίζες του ΚΚΕ μέσα στο λαό μας. Ρίζες που διαρκώς πρέπει να ανανεώνονται στο έδαφος της καθημερινής πάλης για τα οξυμένα προβλήματα του λαού.
Κάποιοι εννοούν την ανανέωση σαν δήθεν ρεαλιστική προσαρμογή στην πραγματικότητα που το ΚΚΕ σήμερα δεν την πετυχαίνει, γιατί επιμένει σε ένα ηρωικό παρελθόν, από το οποίο μάλιστα δεν βγάζει και τα σωστά συμπεράσματα, αφού επιμένει να υπερασπίζεται το σοσιαλισμό που οικοδομήθηκε και δεν υπάρχει πια. Ότι γι' αυτό το λόγο είναι κόμμα σεχταριστικό και απομονωμένο, άχρηστο για τους εργαζόμενους, αφού δεν θέλει να συμβάλλει σε μια κυβερνητική αλλαγή και μάλιστα με "αριστερό" πρόσημο που θα ανακουφίσει δήθεν το λαό από τη "μνημονιακή λαίλαπα".
Ας το ξαναπούμε και από αυτό τον ιστορικό τόπο που βρισκόμαστε σήμερα:
Το ΚΚΕ δεν συμβιβάστηκε, δεν υπέγραψε δήλωση μετανοίας στο κεφάλαιο και στο πολιτικό του προσωπικό, τότε που τα μέλη και τα στελέχη του στήνονταν μπροστά στα εκτελεστικά αποσπάσματα, δεν θα προδώσουμε το λαό σήμερα για μερικές κυβερνητικές θέσεις. Το ΚΚΕ δεν υπέκυψε να γίνει "κυβερνώσα αριστερά", τότε που ο άνεμος του ευρωκομμουνισμού σάρωνε την Ευρώπη και πρωτοστατούσαν ιστορικά μαζικά κομμουνιστικά κόμματα σαν το Γαλλικό και το Ιταλικό. Δεν θα το κάνουμε σήμερα, συμβάλλοντας στον αφοπλισμό του λαού και στη μακροημέρευση της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και αδικίας, στο οριστικό θάψιμο κάθε ελπίδας να βαδίσουν η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα το δρόμο της σύγκρουσης με τα μονοπώλια.
Το ΚΚΕ έχει υποχρέωση να είναι μπροστά σε κάθε αγώνα του λαού. Να είναι η δική του φωνή και η μαχητική εργατική - λαϊκή αντιπολίτευση παντού, ώσπου ο ίδιος αποφασίσει να πάρει την εξουσία. Στην κυβέρνηση της εργατικής τάξης και των συμμάχων της, το ΚΚΕ θα είναι παρόν. Η αναγκαιότητα μιας τέτοιας εξέλιξης είναι σημερινή, δεν αποτελεί στόχο του απροσδιόριστου μέλλοντος.
Ανάμεσα στην εξουσία της αστικής τάξης που την ασκεί με τη συγκρότηση κάθε είδους κυβερνήσεων, συντηρητικών, νεοφιλελεύθερων σοσιαλδημοκρατών, αριστερών, εθνικής σωτηρίας και διάφορων μεταξύ τους παραλλαγών, ακόμα και με πραξικοπήματα και φασιστικά κινήματα και στην εξουσία της εργατικής τάξης δεν μπορεί να μεσολαβήσει κανένας άλλος τύπος ενδιάμεσης εξουσίας.
Η δραματική επιδείνωση της κατάσταση της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, λόγω της βαθιάς και παρατεταμένης οικονομικής κρίσης δεν αντιμετωπίζεται με κυβερνητικές εναλλαγές που υπόσχονται ανακούφιση και καλύτερη διαχείριση. Η βαθιά αντιλαϊκή πολιτική της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ έχει μήτρα το καπιταλιστικό κέρδος και την ανταγωνιστικότητα, την ίδια μήτρα έχει και η κυβερνητική πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ περί παραγωγικής ανασυγκρότησης και "υγιούς επιχειρηματικότητας". Τα απαραίτητα φληναφήματα και οι καυγάδες μεταξύ τους είναι για την ενσωμάτωση και την παγίδευση του λαϊκού κόσμου.
Οι καυγάδες που στήνουν στη Βουλή και τα κανάλια, μια για την ΕΡΤ, μια για τα φάρμακα, μια για τα υποβρύχια, μια για το ποιος μιλάει καλύτερα τα αγγλικά ή τα γερμανικά είναι προπέτασμα καπνού για να θολώσει το τοπίο γύρω από ποια τμήματα της αστικής τάξης, ποιες μερίδες του κεφαλαίου, ποια μονοπώλια στηρίζουν ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα αστικά κόμματα. Μόνο ο καυγάς που στήθηκε γύρω από τις τιμές των φαρμάκων είναι απολύτως αποκαλυπτική και διδακτική: Είναι η κυβέρνηση με τα μονοπώλια; Ή είναι ο ΣΥΡΙΖΑ με την "εθνική αστική τάξη"; Όπως αλληλοκαταγγέλλονταν. Με το λαό που πληρώνει πανάκριβα τα φάρμακά του, που δεν έχει πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας, που πηγαίνει στο νοσοκομείο στην εφημερία και κάνει το σταυρό του, σίγουρα δεν είναι κανείς τους.
Και μπορεί ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, πριν μια βδομάδα, εδώ από τον ίδιο χώρο αγκαλιά με τα κυβερνητικά στελέχη, να κάλεσε το λαό να ανατινάξει τις γέφυρες της εξάρτησης...., αλλά ξέχασε να πει ότι οι γέφυρες που έχει χτίσει το κόμμα του με το σύστημα και τη λυκοσυμμαχία της ΕΕ είναι τόσο στέρεες, που ενώνουν το κυβερνητικό του πρόγραμμα με τον ΣΕΒ, με τη διεθνή σοσιαλδημοκρατία και φτάνουν ως τα Αμερικάνικα Πανεπιστήμια και τον θαυμασμό για την πολιτική του Ομπάμα.
Όλος αυτός οι σκυλοκαβγάς για τη διαχείριση του χρέους για το μείγμα διαχείρισης της κρίσης γίνεται μεταξύ καπιταλιστικών χωρών και ιμπεριαλιστικών κέντρων, μεταξύ μερίδων του κεφαλαίου για το ποιος θα βγει περισσότερο κερδισμένος ή λιγότερο χαμένος από την κρίση. Σ' αυτό το τσακωμό δεν έχουν θέση τα λαϊκά συμφέροντα. Ο λαός δεν έχει κανένα λόγο να επιλέξει τον έναν έναντι του άλλου. Δεν έχει λόγο να επιλέξει το "κούρεμα", έναντι της επιμήκυνσης. Ο λαός χρειάζεται να χαράξει το δικό του αυτοτελή δρόμο να μην μπει κάτω από τη σημαία του κεφαλαίου. Να σηκώσει τη δική του σημαία που γράφει μονομερής διαγραφή του χρέους, αποδέσμευση από την ΕΕ, κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, εργατική-λαϊκή εξουσία. Αυτός είναι ο δρόμος για να πάρει τις τύχες του στα χέρια του.
Γι' αυτό το ΚΚΕ απευθύνεται πρώτα και κύρια στους εργάτες, στους άνεργους, στους φτωχούς αυτοαπασχολούμενους και αγρότες και τους καλεί σε συμπόρευση και κοινή πάλη. Για να υποστεί πραγματικό τράνταγμα το αστικό πολιτικό σύστημα και η εξουσία του απαιτείται η λαϊκή οργή και αγανάκτηση να αποκτήσει αντιμονοπωλιακό-αντικαπιταλιστικό περιεχόμενο, να εκφραστεί οργανωμένα-μαζικά-δυνατά.
Γνωρίζουμε ότι πολλοί εργάτες που εκτιμούν τις δράσεις και τις θέσεις του Κόμματός μας δυσκολεύονται σήμερα να αποδεχτούν - να συμφωνήσουν με το σύνολο των εκτιμήσεών μας. Τα βλέπουν δύσκολα, βαραίνει ο αρνητικός συσχετισμός δύναμης, τα τρομοκρατικά διλήμματα, η ελπίδα μήπως γρήγορα και εύκολα γίνει κάτι ώστε να βελτιωθεί η κατάσταση. Αυτές οι δυσκολίες ας μη γίνουν εμπόδιο για κοινή δράση με τους κομμουνιστές για την υποστήριξη του ΚΚΕ σαν αναγκαία δύναμη που κρατά ψηλά τη σημαία των εργατικών-λαϊκών συμφερόντων. Ας παλέψουμε μαζί να ανασυνταχθεί το εργατικό κίνημα, να πάρουν ζωή τα εργατικά σωματεία, οι συλλογικές διαδικασίες, να απομονωθούν οι δυνάμεις της ηττοπάθειας και του συμβιβασμού με την εργοδοσία, την πολιτική της κυβέρνησης και της ΕΕ.
Κάθε εργοστάσιο, κάθε χώρος δουλειάς, κάθε λαϊκή γειτονιά, τα χωριά, τα σχολεία και οι σχολές να γίνουν κάστρα της εργατικής λαϊκής πάλης για την υπεράσπιση της ζωής, για τη διεκδίκηση των σύγχρονων αναγκών μας. Κάστρα που δεν θα περνάει το ναζιστικό δηλητήριο της Χρυσής Αυγής και θα απομονώνεται η εγκληματική της δράση.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Πριν λίγες μέρες το Κόμμα μας συμπλήρωσε τα 95 χρόνια του. Στη σχετική Διακήρυξή της η ΚΕ σημειώνει: "ως στόχο της πενταετίας τη διάδοση του Προγράμματος του ΚΚΕ για το Σοσιαλισμό, την αποκάλυψη της σήψης και της σύγχρονης βαρβαρότητας του καπιταλισμού στην εργατική τάξη και τις λαϊκές δυνάμεις, ιδιαίτερα στους νέους και τις νέες. Διακηρύσσει ως ιδιαίτερο στόχο το ιδεολογικό - πολιτικό και οργανωτικό ατσάλωμα του ΚΚΕ - καθώς και της νεολαίας του, της ΚΝΕ, ως κόμματος της επαναστατικής ανατροπής".
Οπωσδήποτε η προσπάθεια υλοποίησης αυτού του στόχου συμπυκνώνει την αντοχή και την ικανότητα του ΚΚΕ να γίνει κόμμα παντός καιρού που είναι προϋπόθεση να αναδειχτούν όλες οι αρετές της εργατικής τάξης ως τάξης απελευθερώτριας από την εκμετάλλευση, την κρίση και τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, μαζί με τους συμμάχους της, όπως επίσης υπογραμμίζουμε στο ίδιο κείμενο.
ΖΗΤΩ ΤΟ ΤΙΜΗΜΕΝΟ ΚΚΕ - ΔΙΔΑΣΚΟΜΑΣΤΕ - ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟ ΛΑΟ ΜΕ ΣΤΟΧΟ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ».