Στην πολιτική κηδεία του, παραβρέθηκε αντιπροσωπεία της ΚΕ του ΚΚΕ με επικεφαλής τον ΓΓ της ΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα και τα μέλη του ΠΓ της ΚΕ: Δημήτρη Γόντικα, Κώστα Παρασκευά, Τηλέμαχο Δημουλά και Νίκο Σοφιανό, καθώς και πολλά μέλη της ΚΕ. Επίσης, συμμετείχαν εκατοντάδες σύντροφοι και συναγωνιστές του στην ΕΑΜική Αντίσταση και τις φυλακές, καθώς και νεολαίοι της ΚΝΕ που μαζί με τους οικείους του τον συνόδεψαν στην τελευταία του κατοικία, με παρατεταμένα χειροκροτήματα και συνθήματα, όπως το: «ΕΑΜ - ΕΛΑΣ - ΕΠΟΝ - ΟΠΛΑ - ΔΣΕ, Δόξα και Τιμή στο ΚΚΕ», το οποίο αναδείχνει τέτοιους ξεχωριστούς λαϊκούς αγωνιστές.
Τον σ. Ερρίκο Βακαλόπουλο, αποχαιρέτισαν, εκ μέρους της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ ο πρόεδρός της Χρήστος Τσιντζιλώνης, από την ΚΟ Καλλιθέας η Τούλα Μητσέα, από την ΚΝΕ η Νάντια Κυριαζίδη, ενώ η Ρούλα Ελευθεριάδη διάβασε στα ρώσικα ένα απ' τα ποιήματα του Νεκράσσοφ που αγαπούσε.
Αποχαιρετώντας, εκ μέρους της ΚΕ του ΚΚΕ το σ. Ερρίκο Βακαλόπουλο, ο Σήφης Κωτσαντής αναφέρθηκε στη μακριά πορεία και δράση του κομμουνιστή αγωνιστή, σημειώνοντας, ανάμεσα στα άλλα:
«Αποχαιρετάμε σήμερα ένα ξεχωριστό λαϊκό αγωνιστή και επαναστάτη, ένα από τα άξια στελέχη του ΚΚΕ που για πάνω από 70 χρόνια τίμησε και έφερε επάξια τον τιμημένο τίτλο του μέλους του ΚΚΕ μέχρι το θάνατό του. Που αφιέρωσε τη ζωή του στην πάλη για το καλό του λαού, για την απελευθέρωση της εργατικής τάξης, για το σοσιαλισμό-κομμουνισμό. Ο σύντροφος Ερρίκος έζησε και έφυγε αλύγιστος. Στάθηκε όρθιος στις κακουχίες, αταλάντευτος, αποφασιστικός στην υπόθεση και στα ιδανικά του ΚΚΕ. Υπερασπίστηκε τα επαναστατικά χαρακτηριστικά του κόμματος την περίοδο του '68 και του '91 από την επιδίωξη των οπορτουνιστών να διαλύσουν το Κόμμα. Τον διέκρινε η λεβεντιά του στην αντιμετώπιση των διώξεων.
...Από μικρή ηλικία εντάχθηκε στις γραμμές του επαναστατικού κινήματος και οργανώθηκε από τα εφηβικά του χρόνια στο ΚΚΕ. Έδρασε ως μάχιμο μέλος του ΕΛΑΣ στη Γερμανική Κατοχή, στην Καλλιθέα, και πήρε μέρος στη μάχη της Αθήνας, το Δεκέμβρη του 1944, ενάντια στην αστική τάξη και τους Εγγλέζους ιμπεριαλιστές. Το 1946 πιάστηκε και φυλακίστηκε στα κρατητήρια ανηλίκων. Για να οδηγηθεί, στη συνέχεια, με αστήριχτες κατηγορίες στο Στρατοδικείο όπου τον καταδίκασαν σε θάνατο, εκδικητικά, για την αλύγιστη στάση του. Στην αρχή ως μελλοθάνατο και στη συνέχεια ως ισοβίτη, επί 17 χρόνια, τον περιέφεραν στα κολαστήρια των φυλακών Αβέρωφ - Ιτζεδίν - Ακροναυπλία - Κέρκυρας - Βούρλων - Χαλκίδας - Τρίπολης και στο αναμορφωτήριο της Γυάρου.
...Ο σ. Ερρίκος δεν ταλαντεύτηκε, είχε μπούσουλα τη μαρξιστική - λενινιστική αντίληψη που διδάχτηκε στα πανεπιστήμια των φυλακών, την ακλόνητη πίστη, στην πάλη της εργατικής τάξης μέχρι την τελική νίκη. Πάλεψε στις φυλακές, αλλά και αργότερα, ενάντια στους ριψάσπιδες, σ' αυτούς που εγκατέλειψαν τον αγώνα. Το 1963 που αποφυλακίστηκε και σ' όλη τη διάρκεια της Δικτατορίας, γνώστης καλά των συνωμοτικών κανόνων λειτουργίας του επαναστατικού κόμματος, δούλεψε σαν στέλεχος της παράνομης δουλειάς του κόμματος. Πρωτοστάτησε μαζί με άλλους συντρόφους στην ανασυγκρότηση των παράνομων κομματικών οργανώσεων. Ενώ, με τη Μεταπολίτευση σε όποιο καθήκον του ανέθετε το Κόμμα, έδινε όλες του τις δυνάμεις να ανταποκριθεί με επιτυχία...
Σύντροφε Ερρίκο, 70 χρόνια μέλος του Κόμματος έδωσες πολλά. Αφήνεις ένα μεγάλο κενό. ...Να 'σαι σίγουρος ότι, το παράδειγμά σου θα είναι οδηγός. Τη θέση σου θα πάρουν χιλιάδες νέοι μαχητές στον αγώνα για να τη συγκρότηση της λαϊκής συμμαχίας της εργατικής τάξης με τα λαϊκά στρώματα, στη μάχη των εκλογών που έχουμε μπροστά μας, για ισχυρό ΚΚΕ παντού: Στις Ευρωεκλογές, στις Περιφερειακές και Δημοτικές».
Και κατέληξε: «Η συντρόφισσά σου Αρετή - τα τρία παιδιά σου, τα εγγόνια σου - ο αδελφός σου Παναγιώτης, οι συγγενείς, εμείς όλοι οι κομμουνιστές, οι φίλοι σου θα κρατήσουμε ακριβή τη θύμησή σου. Έχε γεια αγαπημένε μας σύντροφε».
