Τον τρόπο και το στόχο της διδασκαλίας της Ιστορίας στο σχολείο, ήρθαν
να θυμίσουν τα θέματα στα οποία εξετάστηκαν χτες οι υποψήφιοι Ιστορίας
γενικής παιδείας στις πανελλαδικές εξετάσεις. Ανάμεσα στα άλλα ζητήματα,
οι υποψήφιοι κλήθηκαν να απαντήσουν σε ερωτήσεις για διεργασίες μετά το
Β' παγκόσμιο πόλεμο, με διατυπώσεις που ξεδιάντροπα παραχαράσσουν την
Ιστορία, συκοφαντούν την Σοβιετική Ενωση, αναπαράγουν το ξαναγράψιμο της
Ιστορίας στα μέτρα των εχθρών του σοσιαλισμού και οποιασδήποτε άλλης
λαϊκής κατάκτησης.
Ανάμεσα σε άλλα, στο Δ' θέμα των εξετάσεων οι υποψήφιοι κλήθηκαν: «Αντλώντας στοιχεία από τα κείμενα που σας δίνονται και με βάση τις ιστορικές σας γνώσεις να αναφερθείτε στις διαφωνίες και τις ρυθμίσεις των συμμάχων - νικητών του Β' Παγκοσμίου Πολέμου από το 1945 ως το 1949 σχετικά με το μέλλον της Ανατολικής Ευρώπης (μονάδες 10) και της Γερμανίας (μονάδες 15)».
Σε ό,τι αφορά το πρώτο από τα τρία κείμενα, ο τίτλος μιλά από μόνος του: «Εγκαθίδρυση φιλοσοβιετικών καθεστώτων στην Ανατολική Ευρώπη» του Ε. Χατζηβασιλείου. Οπως γίνεται και με το βιβλίο Ιστορίας της Γ' Λυκείου, αυτό που «μένει» στο μαθητή είναι ότι τα σοσιαλιστικά καθεστώτα «επιβλήθηκαν», παρά τη θέληση των λαών. Δεν υπονοείται καν το γεγονός ότι επέλεξαν το σοσιαλιστικό τρόπο ανάπτυξης.
Πιο προκλητικό είναι το τρίτο κείμενο με τίτλο: «Διενέξεις των Συμμάχων για το μέλλον της Γερμανίας» και προέρχεται από την «Ιστορία της Ευρώπης» των Bernstein και R. Milza: «Η ΕΣΣΔ, που είχε υποστεί τα πάνδεινα από τη γερμανική εισβολή και φοβόταν μήπως οι Αμερικανοί αξιοποιήσουν την στρατιωτική υπεροχή που τους πρόσφερε η αποκλειστική κατοχή ατομικών όπλων με σκοπό να διαλύσουν το "προλεταριακό κράτος" (κάτι που κανένας δεν σκεφτόταν σοβαρά στις Ηνωμένες Πολιτείες), επιδόθηκε συστηματικά στη διάλυση των εργοστασίων της ζώνης που έλεγχε, για να ενισχύσει τη δική της οικονομική ανόρθωση και να πετύχει τη μακρόχρονη εξασθένηση του παλιού της εχθρού. Απεναντίας, οι Αμερικανοί και οι Βρετανοί, που πίστευαν ότι μια Γερμανία φτωχή, δυσαρεστημένη και απογυμνωμένη από ηγετικά στελέχη θα πιανόταν πιο εύκολα στο δόκανο του κομμουνισμού, έδωσαν γρήγορα τέλος στην πολιτική της αποβιομηχάνισης και των αντιναζιστικών εκκαθαρίσεων»...! Στο κείμενο αμφισβητούνται ακόμα και τα σχέδια για διάλυση του προλεταριακού κράτους και εμφανίζονται σαν αποκύημα της φαντασίας της ΕΣΣΔ, τη στιγμή που αδιαμφισβήτητα ιστορικά στοιχεία, αποδεικνύουν τον βρώμικο ρόλο όχι μόνο των ΗΠΑ, αλλά άλλων ιμπεριαλιστικών κρατών ενάντια στην Σοβιετική Ενωση.
Στο ίδιο πνεύμα ήταν και το δεύτερο κείμενο που δόθηκε, του καθηγητή Θ. Βερέμη με τίτλο: «Το συμμαχικό Συμβούλιο Ελέγχου στη Γερμανία».
Πάντως, σε ανάλογο πνεύμα κινείται και το βιβλίο Ιστορίας της Γ' Λυκείου, που χαρακτηρίζεται από την εχθρότητα προς τα λαϊκά κινήματα, έχει ευρωπαϊκό προσανατολισμό υμνώντας την ΕΕ και δεν χάνει ευκαιρία να συκοφαντήσει το σοσιαλισμό που γνωρίσαμε.
Ανάμεσα σε άλλα, στο Δ' θέμα των εξετάσεων οι υποψήφιοι κλήθηκαν: «Αντλώντας στοιχεία από τα κείμενα που σας δίνονται και με βάση τις ιστορικές σας γνώσεις να αναφερθείτε στις διαφωνίες και τις ρυθμίσεις των συμμάχων - νικητών του Β' Παγκοσμίου Πολέμου από το 1945 ως το 1949 σχετικά με το μέλλον της Ανατολικής Ευρώπης (μονάδες 10) και της Γερμανίας (μονάδες 15)».
Σε ό,τι αφορά το πρώτο από τα τρία κείμενα, ο τίτλος μιλά από μόνος του: «Εγκαθίδρυση φιλοσοβιετικών καθεστώτων στην Ανατολική Ευρώπη» του Ε. Χατζηβασιλείου. Οπως γίνεται και με το βιβλίο Ιστορίας της Γ' Λυκείου, αυτό που «μένει» στο μαθητή είναι ότι τα σοσιαλιστικά καθεστώτα «επιβλήθηκαν», παρά τη θέληση των λαών. Δεν υπονοείται καν το γεγονός ότι επέλεξαν το σοσιαλιστικό τρόπο ανάπτυξης.
Πιο προκλητικό είναι το τρίτο κείμενο με τίτλο: «Διενέξεις των Συμμάχων για το μέλλον της Γερμανίας» και προέρχεται από την «Ιστορία της Ευρώπης» των Bernstein και R. Milza: «Η ΕΣΣΔ, που είχε υποστεί τα πάνδεινα από τη γερμανική εισβολή και φοβόταν μήπως οι Αμερικανοί αξιοποιήσουν την στρατιωτική υπεροχή που τους πρόσφερε η αποκλειστική κατοχή ατομικών όπλων με σκοπό να διαλύσουν το "προλεταριακό κράτος" (κάτι που κανένας δεν σκεφτόταν σοβαρά στις Ηνωμένες Πολιτείες), επιδόθηκε συστηματικά στη διάλυση των εργοστασίων της ζώνης που έλεγχε, για να ενισχύσει τη δική της οικονομική ανόρθωση και να πετύχει τη μακρόχρονη εξασθένηση του παλιού της εχθρού. Απεναντίας, οι Αμερικανοί και οι Βρετανοί, που πίστευαν ότι μια Γερμανία φτωχή, δυσαρεστημένη και απογυμνωμένη από ηγετικά στελέχη θα πιανόταν πιο εύκολα στο δόκανο του κομμουνισμού, έδωσαν γρήγορα τέλος στην πολιτική της αποβιομηχάνισης και των αντιναζιστικών εκκαθαρίσεων»...! Στο κείμενο αμφισβητούνται ακόμα και τα σχέδια για διάλυση του προλεταριακού κράτους και εμφανίζονται σαν αποκύημα της φαντασίας της ΕΣΣΔ, τη στιγμή που αδιαμφισβήτητα ιστορικά στοιχεία, αποδεικνύουν τον βρώμικο ρόλο όχι μόνο των ΗΠΑ, αλλά άλλων ιμπεριαλιστικών κρατών ενάντια στην Σοβιετική Ενωση.
Στο ίδιο πνεύμα ήταν και το δεύτερο κείμενο που δόθηκε, του καθηγητή Θ. Βερέμη με τίτλο: «Το συμμαχικό Συμβούλιο Ελέγχου στη Γερμανία».
«Ιδεολογική απόχρωση χωρίς ισχυρή τεκμηρίωση»
Την - τουλάχιστον - ιδεολογική μονομέρεια των θεμάτων επισημαίνει και η Πανελλήνια Ενωση Φιλολόγων,
στο καθιερωμένο σχόλιό της για τις εξετάσεις στα Φιλολογικά μαθήματα.
Ειδικά για το θέμα Δ1 σχολιάζει ότι «βασίζεται σε ιστορικές πληροφορίες,
που βρίσκονται στη σελ. 143, αλλά η επιλογή των κειμένων γίνεται από
δευτερογενείς πηγές και η εξαγωγή των συμπερασμάτων έχει ιδεολογική
απόχρωση, χωρίς να υπάρχει ισχυρή τεκμηρίωση από πρωτογενείς πηγές.
Τέλος, επισημαίνουμε ότι τα θέματα παρουσιάζουν δυσκολίες στο
περιεχόμενό τους και περιορίζουν τη σκέψη του μαθητή, χωρίς να αφήνουν
περιθώρια στον υποψήφιο, για καλύτερη επεξεργασία του θέματος, κριτικά
και δημιουργικά», αναφέρει η ΠΕΦ.Πάντως, σε ανάλογο πνεύμα κινείται και το βιβλίο Ιστορίας της Γ' Λυκείου, που χαρακτηρίζεται από την εχθρότητα προς τα λαϊκά κινήματα, έχει ευρωπαϊκό προσανατολισμό υμνώντας την ΕΕ και δεν χάνει ευκαιρία να συκοφαντήσει το σοσιαλισμό που γνωρίσαμε.
