Οτι έκανε και προεκλογικά κωλοτούμπες στις
θέσεις του ο ΣΥΡΙΖΑ, ότι άλλα προπαγάνδιζε το ένα στέλεχος άλλα το άλλο
για το ίδιο θέμα είναι γενικά γνωστό. Αλλά στη βασική προγραμματική του
θέση, με την οποία «ψάρευε» ψήφους, σχετικά με την «κυβέρνηση της
αριστεράς» που θα καταργούσε το μνημόνιο και τη δανειακή σύμβαση, για να
ανακουφιστεί ο λαός, εδώ έδωσε ρεσιτάλ αναξιοπιστίας, αφερεγγυότητας
και καιροσκοπισμού εγκλωβίζοντας λαϊκές δυνάμεις σε μια πολιτική γραμμή
που ήξερε εκ των προτέρων ότι δεν μπορεί να την εφαρμόσει και ας έκανε
ότι το 'παιζε αντάρτικο με την ΕΕ.
Ετσι, παρουσιάζοντας τον Απρίλη τις «προτεραιότητες για τον νέο συνασπισμό εξουσίας», μίλησε για «την καταγγελία της δανειακής σύμβασης και του Μνημονίου». Ο Αλ. Τσίπρας στην προεκλογική του ομιλία στα Γιάννενα, για το ίδιο θέμα είπε. «Για να εφαρμόσουμε το πρόγραμμά μας για την αναπτυξιακή και παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας: Καταγγελία της δανειακής σύμβασης και του Μνημονίου. Μορατόριουμ πληρωμών». Στους πέντε άξονες για το σχηματισμό κυβέρνησης, ένας απ' αυτούς ήταν η: «Ανάγκη άμεσης ακύρωσης εφαρμογής των μέτρων του μνημονίου και ειδικότερα των επαίσχυντων εκείνων νόμων που περικόπτουν περαιτέρω μισθούς και συντάξεις. Κατάργηση νόμων που καταλύουν στοιχειώδη εργασιακά δικαιώματα, όπως ο νόμος που ορίζει ότι λήγει η μετενέργεια στις 15 Μαΐου και καταργεί τις συλλογικές συμβάσεις». Ενώ η κατάργηση της δανειακής σύμβασης έγινε «μορατόριουμ στην αποπληρωμή του (σ.σ. χρέους) και διεκδίκηση δίκαιης και βιώσιμης ευρωπαϊκής λύσης». Στην ομιλία του στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ ο Αλ. Τσίπρας είπε: «Κανένα νέο μέτρο λιτότητας τον Ιούνιο, τον Ιούλιο ή αργότερα. Κατάργηση του νόμου του Μνημονίου και των εφαρμοστικών νόμων του».
... για τον εγκλωβισμό του λαού
Ετσι από τη θέση του για καταγγελία του μνημονίου και της δανειακής σύμβασης και κατάργησή τους μεταπήδησε στη θέση για «ανάγκη ακύρωσης της εφαρμογής των μέτρων που απαρτίζουν το μνημόνιο και μάλιστα ορισμένων από αυτά, ενώ η καταγγελία και κατάργηση της δανειακής σύμβασης έγινε «διεκδίκηση δίκαιης και βιώσιμης ευρωπαϊκής λύσης». Στην επιστολή του προς τους προέδρους της Κομισιόν, του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, όπως και στους επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του Γιούρογκρουπ, πάει ακόμη πιο πίσω και απ' αυτά, αφού δεν αναφέρει πουθενά τη θέση για καταγγελία μνημονίου και δανειακής σύμβασης ή κατάργησή τους. Λέει απλώς ότι «οφείλουμε να επανεξετάσουμε ολόκληρο το πλαίσιο της υπάρχουσας στρατηγικής, δεδομένου ότι δεν απειλεί μόνο την κοινωνική συνοχή και τη σταθερότητα στην Ελλάδα, αλλά αποτελεί και πηγή αστάθειας για την ίδια την Ευρωπαϊκή Ενωση και την Ευρωζώνη». Αρα λέει ότι για να εφαρμοστούν στην Ελλάδα έστω και κάποια απ' αυτά που πρότεινε πρέπει να αλλάξει η στρατηγική της ΕΕ. Ο εμπαιγμός του λαού σε όλο του το μεγαλείο.
Ετσι, παρουσιάζοντας τον Απρίλη τις «προτεραιότητες για τον νέο συνασπισμό εξουσίας», μίλησε για «την καταγγελία της δανειακής σύμβασης και του Μνημονίου». Ο Αλ. Τσίπρας στην προεκλογική του ομιλία στα Γιάννενα, για το ίδιο θέμα είπε. «Για να εφαρμόσουμε το πρόγραμμά μας για την αναπτυξιακή και παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας: Καταγγελία της δανειακής σύμβασης και του Μνημονίου. Μορατόριουμ πληρωμών». Στους πέντε άξονες για το σχηματισμό κυβέρνησης, ένας απ' αυτούς ήταν η: «Ανάγκη άμεσης ακύρωσης εφαρμογής των μέτρων του μνημονίου και ειδικότερα των επαίσχυντων εκείνων νόμων που περικόπτουν περαιτέρω μισθούς και συντάξεις. Κατάργηση νόμων που καταλύουν στοιχειώδη εργασιακά δικαιώματα, όπως ο νόμος που ορίζει ότι λήγει η μετενέργεια στις 15 Μαΐου και καταργεί τις συλλογικές συμβάσεις». Ενώ η κατάργηση της δανειακής σύμβασης έγινε «μορατόριουμ στην αποπληρωμή του (σ.σ. χρέους) και διεκδίκηση δίκαιης και βιώσιμης ευρωπαϊκής λύσης». Στην ομιλία του στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ ο Αλ. Τσίπρας είπε: «Κανένα νέο μέτρο λιτότητας τον Ιούνιο, τον Ιούλιο ή αργότερα. Κατάργηση του νόμου του Μνημονίου και των εφαρμοστικών νόμων του».
... για τον εγκλωβισμό του λαού
Ετσι από τη θέση του για καταγγελία του μνημονίου και της δανειακής σύμβασης και κατάργησή τους μεταπήδησε στη θέση για «ανάγκη ακύρωσης της εφαρμογής των μέτρων που απαρτίζουν το μνημόνιο και μάλιστα ορισμένων από αυτά, ενώ η καταγγελία και κατάργηση της δανειακής σύμβασης έγινε «διεκδίκηση δίκαιης και βιώσιμης ευρωπαϊκής λύσης». Στην επιστολή του προς τους προέδρους της Κομισιόν, του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, όπως και στους επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του Γιούρογκρουπ, πάει ακόμη πιο πίσω και απ' αυτά, αφού δεν αναφέρει πουθενά τη θέση για καταγγελία μνημονίου και δανειακής σύμβασης ή κατάργησή τους. Λέει απλώς ότι «οφείλουμε να επανεξετάσουμε ολόκληρο το πλαίσιο της υπάρχουσας στρατηγικής, δεδομένου ότι δεν απειλεί μόνο την κοινωνική συνοχή και τη σταθερότητα στην Ελλάδα, αλλά αποτελεί και πηγή αστάθειας για την ίδια την Ευρωπαϊκή Ενωση και την Ευρωζώνη». Αρα λέει ότι για να εφαρμοστούν στην Ελλάδα έστω και κάποια απ' αυτά που πρότεινε πρέπει να αλλάξει η στρατηγική της ΕΕ. Ο εμπαιγμός του λαού σε όλο του το μεγαλείο.
