Οι εργαζόμενοι «είδαν» στον αγώνα των χαλυβουργών την ανάγκη για ξεσηκωμό με κριτήριο τις σύγχρονες ανάγκες τους
Ενα αποφασιστικό βήμα προς την οργάνωση των εργαζομένων για τη διεκδίκηση των σύγχρονων αναγκών τους, με «φάρο» τον ασυμβίβαστο αγώνα των χαλυβουργών έγινε χτες κατά την 24ωρη απεργία στο Θριάσιο. Οι εργαζόμενοι συμμετείχαν μαζικά στην απεργία και στην απεργιακή συγκέντρωση στην κεντρική πλατεία της Ελευσίνας και μάλιστα σε αρκετές περιπτώσεις ξεπερνώντας τη συμβιβαστική στάση των συνδικαλιστικών ηγεσιών, ακριβώς επειδή στο πρόσωπο των χαλυβουργών «είδε» καθένας τα σκληρά μέτρα που επιβάλλονται σε κάθε εργαζόμενο, σε κάθε λαϊκή οικογένεια.
Η χτεσινή απεργία ήταν πολύ παραπάνω από μια έκφραση αλληλεγγύης στους απεργούς της «Ελληνικής Χαλυβουργίας». Η ανάγκη και οι διαθέσεις των εργαζομένων για ξεσηκωμό ενάντια στη βαρβαρότητα που θέλει η πολιτική κυβέρνησης - τρόικας να κυριαρχήσει, αναδείχτηκαν μέσα από τις γενικές συνελεύσεις στους χώρους δουλειάς, τη συμμετοχή στην απεργία που στις περισσότερες περιπτώσεις ξεπέρασε το 60% και σε κάποιες έφτασε το 100%, αλλά και στις συζητήσεις των εργαζομένων με τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ, που τις τελευταίες μέρες «σάρωσαν» κυριολεκτικά τα εργοστάσια και τις γειτονιές του Θριασίου. Το ίδιο αποτυπώθηκε και στους δεκάδες χώρους όπου δόθηκε από τα χαράματα η μάχη της περιφρούρησης, με τους εργαζόμενους σε πολλούς χώρους δουλειάς να απεργούν στη συντριπτική τους πλειοψηφία.Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση του εργοστασίου ΧΑΛΥΨ, όπου η πρόταση του σωματείου για 3ωρη στάση εργασίας απορρίφθηκε από τη γενική συνέλευση των εργαζόμενων, ψηφίζοντας στη συντριπτική τους πλειοψηφία υπέρ της 24ωρης απεργίας. Επιπλέον σε μια σειρά χώρους εργασίας οι συνδικαλιστικές ηγεσίες πήραν απόφαση για στάση εργασίας (π.χ. ΕΛΠΕ, ΒΙΒΕΧΡΩΜ, «Θριάσιο» Νοσοκομείο) λες και το μόνο που έπρεπε να εκφραστεί ήταν η «υποχρέωση» για συμπαράσταση στους χαλυβουργούς και όχι η οργάνωση και ο ξεσηκωμός των εργαζομένων.
Αξιοσημείωτη είναι και η στάση της πλειοψηφίας της ΟΛΜΕ, που προκήρυξε 3ωρη στάση εργασίας για το Θριάσιο, τη στιγμή που στην περιοχή οι γονείς των μαθητών βιώνουν την ανεργία, την απληρωσιά, τις ελαστικές μορφές απασχόλησης, τη στιγμή που ανάμεσά τους είναι και παιδιά των απεργών και απολυμένων χαλυβουργών. Στο ίδιο μοτίβο και η πλειοψηφία της Α' ΕΛΜΕ Δυτικής Αττικής («Παρεμβάσεις») επιχείρησε με διάφορα προσχήματα (σ.σ. «απαρτία της γενικής συνέλευσης», «το ΔΣ της ΟΛΜΕ θα αργήσει να συνεδριάσει») να μη θέσει για ψηφοφορία στη γενική συνέλευση την πρόταση του ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών για 24ωρη απεργία (3ωρη στάση που έχει δικαιοδοσία η ΓΣ να πάρει απόφαση και 3ωρη της ΟΛΜΕ για να γίνει 24ωρη). Ωστόσο, οι διαθέσεις του κόσμου τους ξεπέρασαν και κατέληξαν να υιοθετήσουν την πρόταση του ΠΑΜΕ.
Πλημμύρισε η πόλη απεργούς
Λίγο πριν τις 10 το πρωί η πλατεία Ηρώων στην Ελευσίνα άρχισε να γεμίζει εργατόκοσμο, νέους και μαθητές. Εργαζόμενοι όλων των κλάδων από τα εργοστάσια της περιοχής (Μέταλλο, Ιδιωτικοί υπάλληλοι, Γάλα - Τρόφιμα - Ποτά, Ενέργεια, Ηλεκτροτεχνίτες, Σκυροδέματα, εργάτες της Ν/Ζ Περάματος, ναυτεργάτες, χαλυβουργοί, εργάτες των ναυπηγείων, εκπαιδευτικοί, εργαζόμενοι στους δήμους κ.ά.).Δυναμικό «παρών» έδωσαν και οι Λαϊκές Επιτροπές Ελευσίνας και Περάματος. Το σύνθημα «Χωρίς εσένα γρανάζι δε γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά» τράνταξε την πλατεία και τους δρόμους της πόλης.
Στην απεργιακή συγκέντρωση μίλησαν ο πρόεδρος του σωματείου Εργαζομένων στην «Ελληνική Χαλυβουργία», Γιώργος Σιφωνιός, ο πρόεδρος του ΕΚ Ελευσίνας, Νίκος Ηλιόπουλος, ο πρόεδρος του σωματείου της «Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα», Κώστας Τούρτας, ο πρόεδρος του σωματείου εργαζομένων στα τσιμέντα ΤΙΤΑΝ, Νίκος Σκούφης, και ο πρόεδρος του σωματείου εργαζομένων Ναυπηγείων Ελευσίνας, Θανάσης Δανούσης. Πλήθος συνδικαλιστικών οργανώσεων παραβρέθηκαν και δήλωσαν την αλληλεγγύη τους.
Στη συνέχεια ακολούθησε πορεία στους δρόμους της πόλης, με τους κατοίκους και τους περαστικούς να εκφράζουν ποικιλοτρόπως τη συμπαράστασή τους, την ώρα που οι διαδηλωτές βροντοφώναζαν: «Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη και όχι τα κέρδη του κεφαλαιοκράτη» και «εδώ, εδώ, εδώ και πάλι εδώ, γιατί εμείς δε ζούμε με 500 ευρώ».
