Ότι τα μέτρα που πήρε η τρικομματική κυβέρνηση σε συμφωνία με την τρόικα είναι «σοβιετικής έμπνευσης».
Το σκεπτικό του συντάκτη του άρθρου δεν έχει ίχνος σοβαρότητας, τεκμηριώνεται από τα εξής στοιχεία: Το κούρεμα των καταθέσεων στην Κύπρο (δήμευση λέει το άρθρο), τα σκληρά φορολογικά μέτρα και τα σχέδια για κατάργηση της κυριακάτικης αργίας.
Εδώ βεβαίως η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά… ας μας εξηγήσει ο ίδιος τι σχέση έχουν αυτά τα μέτρα με τη σοσιαλιστική οικοδόμηση και τη σοβιετική εξουσία, όπου:
Μια σειρά αναγκών (Υγεία, Παιδεία, Κοινωνική Ασφάλιση κλπ) καλύπτονταν δωρεάν για όλους, ενώ άλλες με πολύ μικρό αντίτιμο και βεβαίως οι εργαζόμενοι δεν πλήρωναν έμμεσους φόρους για την πρόσβαση σε καταναλωτικά προϊόντα και μάλιστα πρώτης ανάγκης, όπως συμβαίνει στην καπιταλιστική Ελλάδα.
Καθιερώθηκε η 5ήμερη εργασία (όχι βεβαίως για θρησκευτικούς λόγους), πολύ πριν από ορισμένα καπιταλιστικά κράτη, ενώ ταυτόχρονα υπήρχε ένα ολόκληρο σύστημα αδειών και ανάπαυσης για τους εργαζόμενους. Η εργάσιμη εβδομάδα στην ΕΣΣΔ ήταν από τις μικρότερες στον κόσμο.
Βεβαίως, αυτό που αποσιωπά πλήρως ο συντάκτης είναι ότι τα μέτρα που παίρνει η κυβέρνηση αποσκοπούν στην ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας του ελληνικού κεφαλαίου, αποτελούν δρόμο διεξόδου από την κρίση εις βάρος της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Είναι μέτρα ενίσχυσης του κεφαλαίου, όχι μέτρα για τον περιορισμό της δράσης του.
Υπενθυμίζουμε ότι η σοβιετική οικονομία δεν βίωνε καπιταλιστικές κρίσεις υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου γιατί απλούστατα δεν λειτουργούσε με σκοπό την καπιταλιστική κερδοφορία, αλλά τη σχεδιασμένη ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών στη βάση της κοινωνικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής. Φαινόμενα κρίσης στη σοβιετική κοινωνία εμφανίσθηκαν τη δεκαετία του 1970 ως αποτέλεσμα παραβιάσεων αυτών των αρχών.
Είναι φυσικό η προσπάθεια της εργατικής τάξης να οικοδομήσει τη νέα, την κομμουνιστική κοινωνία στον 20ό αιώνα να στοιχειώνει τους εφιάλτες των διάφορων επιτελείων της αστικής τάξης και των αστών δημοσιολόγων ειδικά σε συνθήκες που η καπιταλιστική οικονομική κρίση αποκαλύπτει τον καπιταλισμό.
Θέλει όμως προσοχή γιατί όταν ο αντισοβιετισμός γίνεται συνήθεια ...τυφλώνει.
