Η ΜΕΓΑΛΕΙΩΔΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΟΥ ΠΑΜΕ «ΠΛΗΜΜΥΡΙΣΕ» ΟΛΗ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ
Χιλιάδες λαού με ενωμένες γροθιές στον ταξικό αγώνα
Μαζί με τους εργάτες συμπαρατάχθηκαν στη μάχη φτωχοί και μεσαίοι αγρότες, αυτοαπασχολούμενοι, γυναίκες και νέοι εργατικών λαϊκών οικογενειών
Μάχη ελπίδας και προοπτικής ήταν η προχτεσινή πανεργατική απεργία που παλικαρίσια έδωσαν χιλιάδες εργάτες σε ολόκληρη τη χώρα, πρωτοστατώντας στη δράση για την οργάνωση όλου του λαού, να ξεσηκωθεί και να εμποδίσει την εξαθλίωσή του. Σε 63 πόλεις ακούστηκε η δέσμευση ενός λαού να μη διαπραγματευτεί με όσους καταργούν τα δικαιώματά του, αλλά με το κεφάλι ψηλά να κλιμακώσει την πάλη του. Μαζί με τους εργατοϋπάλληλους συμπαρατάχθηκαν στη μάχη φτωχομεσαίοι αγρότες, αυτοαπασχολούμενοι, γυναίκες και νέοι εργατικών λαϊκών οικογενειών αναδεικνύοντας την ανάγκη να δυναμώσει η λαϊκή αντιμονοπωλιακή συμμαχία, να στεριώσουν οι ρίζες της κοινής δράσης ΠΑΜΕ - ΠΑΣΥ - ΠΑΣΕΒΕ - ΟΓΕ - ΜΑΣ.
Στην Αθήνα, πολύ πριν το καθορισμένο «ραντεβού», η Ομόνοια είχε ήδη πλημμυρίσει κόσμο. Το κεντρικό σύνθημα δεσπόζει: «Οχι στην κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας. Οργάνωση - Λαϊκή Αντεπίθεση». Τα μεγάφωνα δίνουν το στίγμα: «Κάθε εργασιακός χώρος, κάθε κλάδος, κάθε συνοικία, πρέπει να γίνουν κάστρα ταξικής οργάνωσης και αντεπίθεσης. Δρόμος προς τα πίσω δεν υπάρχει για κανέναν εργαζόμενο». Στη συγκέντρωση παραβρίσκεται πολυμελής αντιπροσωπεία της ΚΕ του ΚΚΕ με επικεφαλής την ΓΓ της ΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα.
Η ηθοποιός Μαρία Δημητριάδου απαγγέλλει το ποίημα του Μπ. Μπρεχτ «Στις Γυναίκες». Λίγο νωρίτερα, διαβάστηκε από τα μεγάφωνα μήνυμα συμπαράστασης από την Παγκόσμια Δημοκρατική Οργάνωση Γυναικών. Αμέσως μετά το «λόγο» παίρνουν ο τραγουδιστής Βασίλης Λέκκας και ο Νίκος Σπάθας με την κιθάρα του. Ο ηθοποιός Λευτέρης Τσάτσης απαγγέλλει το ποίημα του Γ. Ρίτσου «Να με θυμάσαι». Την κεντρική ομιλία έκανε εκ μέρους του ΠΑΜΕ, της ΠΑΣΥ, της ΠΑΣΕΒΕ, της ΟΓΕ και του ΜΑΣ ο Γ. Πέρρος, μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ.
Η πορεία ξεκινά. Μπροστά τα πανό των συνδικάτων από τους κλάδους της βιομηχανίας. Πολλοί εργαζόμενοι φορούν γιλέκα της δουλειάς. Στα πανό τους γράφουν αιτήματα αντίστοιχα των σύγχρονων αναγκών τους. Τα συνθήματα δυναμώνουν: «Ολοι στο δρόμο, ξεσηκωμός να μην πτωχεύσει ο λαός», «Εμπρός λαέ ξεσηκωμός, στα μέτρα της κυβέρνησης κανείς συμβιβασμός» και «Χωρίς εσένα γρανάζι δε γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά». Η βροχή και το κρύο δεν εμποδίζουν κανέναν. Στα μπλοκ του ΜΑΣ ξεχωρίζουν άσπρα και κόκκινα μπαλόνια που κρατούν οι νέοι. Η πορεία φτάνει στο Σύνταγμα από τη Σταδίου και από εκεί ανεβαίνει την Οθωνος και βγαίνει στη Λεωφόρο Αμαλίας. Οταν η κεφαλή της πορείας βρίσκεται μπροστά στον Εθνικό Κήπο, η ουρά μόλις ξεκινά από την Ομόνοια. Οι διαδηλωτές συνεχίζουν συντεταγμένα μέχρι τη Συγγρού κι ανανεώνουν το ραντεβού τους για τις μάχες πρώτα απ' όλα στους τόπους δουλειάς.Σκληρή μάχη σε όλη την Αττική
Ενα μεγάλο απεργιακό τόξο απλώθηκε σε όλη την περιφέρεια της Αττικής. Στο Θριάσιο σβηστά έμειναν τα φουγάρα σε ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΚΗ, ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑ, ΤΙΤΑΝ, ΧΑΛΥΨ, ΝΑΥΠΗΓΕΙΑ, ΕΛΠΕ (και στις εγκαταστάσεις και στο εργοτάξιο επέκτασης). Στα Μεσόγεια σε πολλές επιχειρήσεις όπως στις ΑΛΟΥΜΙΝΟΞ, ΑΘΗΝΑΪΚΕΣ ΖΥΜΕΣ, ΣΒΑΜΠΕ, ΘΕΡΜΙΛ, ΕΔΡΑΣΗ, ΧΑΪΔΕΜΕΝΟΣ αλλά και στο εργοτάξιο στο έργο κατασκευής εμπορικών κέντρων στη περιοχή Γυαλού στα Σπάτα η συμμετοχή στην απεργία ήταν καθολική, ενώ πολλοί από τους εργαζόμενους βρέθηκαν για πρώτη φορά στην κεντρική συγκέντρωση κάτω από τα πανό του ΠΑΜΕ.Στο Λαύριο είναι ενδεικτικό ότι στην επιχείρηση ΑΔΑΜ οι εργαζόμενοι για πρώτη φορά συμμετείχαν σε απεργία και μάλιστα καθολικά, δίνοντας ταυτόχρονα και απάντηση στην εργοδοσία που απειλεί με μειώσεις μισθών ή απολύσεις. Στην πλατεία των Μεταλλωρύχων έγινε μια μαχητική απεργιακή συγκέντρωση που διοργάνωσαν οι ταξικές δυνάμεις της περιοχής.ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΕΡΡΟΣ
Προετοιμαζόμαστε για τις σκληρές ταξικές συγκρούσεις
Εκτενή αποσπάσματα από την κεντρική ομιλία στην προχτεσινή απεργιακή συγκέντρωση της Αθήνας
Ο Γιώργος Πέρρος στην κεντρική ομιλία της απεργιακής συγκέντρωσης εκ μέρους του ΠΑΜΕ, της ΠΑΣΕΒΕ, της ΠΑΣΥ, του ΜΑΣ, της ΟΓΕ, ανάμεσα σε άλλα, τόνισε:
«Τώρα είναι ώρα ευθύνης για κάθε εργαζόμενη και εργαζόμενο, για κάθε νέα και νέο. Κανένας δεν πρέπει να σκύψει το κεφάλι και να αποδεχτεί τα νέα βάρβαρα μέτρα που καταδικάζουν εμάς και τα παιδιά μας στη φτώχεια, την ανεργία, την ανασφάλεια. Να μην πιστέψει άλλο στα ψέματα και τα εκβιαστικά διλήμματα της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ. Το νέο αντεργατικό έγκλημα που τσακίζει τους μισθούς, τα εργασιακά δικαιώματα, δεν έχει καμία σχέση με το έλλειμμα και με το χρέος. Καταδικάζουν οριστικά στη φτώχεια τις εργατικές οικογένειες για να βγάλουν ακόμα μεγαλύτερα κέρδη οι μεγαλοεπιχειρηματίες που θησαύριζαν και χτες.Σας καλούμε να συμφωνήσουμε σε ενιαία γραμμή πάλης:
Να αντιταχθούμε εργοστάσιο το εργοστάσιο, επιχείρηση την επιχείρηση στις επιχειρησιακές συμβάσεις με τους όρους των εργοδοτών.
Εργοστάσιο το εργοστάσιο, γειτονιά τη γειτονιά, κίνημα αλληλεγγύης.
Τώρα όλοι εμείς παίρνουμε την ευθύνη μαζικοποίησης των Σωματείων.
Σας καλούμε να συμφωνήσουμε σαν ένας άνθρωπος και σε ένα καθοριστικό ζήτημα για το μέλλον του κινήματος και των αγώνων.
Ισχυροποίηση του ΠΑΜΕ παντού:
-- Να αλλάξουμε, να ανατρέψουμε συσχετισμούς δύναμης.
-- Να γίνει υπόθεση όλων μας.
-- Να απαλλάξουμε το συνδικαλιστικό κίνημα από το δηλητήριο του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού».
Τώρα αρχίζει η σύγκρουση με τα μονοπώλια
«Το ΠΑΜΕ δεν αναγνωρίζει κανένα χρέος που δημιούργησαν το καπιταλιστικό σύστημα, τα μονοπώλια, οι κυβερνήσεις του. Λέει καθαρά: Να πτωχεύσουν οι λίγοι κεφαλαιοκράτες, για να μην πτωχεύσουν οι πολλοί, οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα.Είναι ψέμα ότι η δραστική μείωση των ήδη απαράδεκτων μισθών, η ισοπέδωση των εργασιακών δικαιωμάτων μας, γίνεται για να σταματήσουν οι απολύσεις, για να αντιμετωπιστεί η ανεργία. Η αλήθεια είναι ότι ταυτόχρονα με τους μισθούς πείνας και τη δουλειά χωρίς δικαιώματα, θα γίνουν και απολύσεις και η ανεργία θα μεγαλώνει. Την ανεργία γεννά και μεγαλώνει η καπιταλιστική κρίση, ο καπιταλιστικός ανταγωνισμός, η ισχυροποίηση των μονοπωλίων. Κανείς να μην περιμένει σωτηρία από πουθενά.
Αλλωστε, για να διευκολύνει την εργοδοσία στις απολύσεις, πριν 2 μήνες η κυβέρνηση αύξησε το όριο των απολύσεων, μείωσε τις αποζημιώσεις, αύξησε τη δοκιμαστική περίοδο από 2 μήνες σε 1 χρόνο χωρίς αποζημίωση.
Οργανώνουμε την πάλη μας με το κεφάλι ψηλά. Τώρα αρχίζει η σύγκρουση με τα μονοπώλια. Ο δρόμος προς τα μπρος θα είναι σκληρός, μακροχρόνιος, θα χρειαστούν θυσίες. Τους λέμε ότι θα συνεχίσουμε την οργάνωση της πάλης στους τόπους δουλειάς χωρίς σταματημό, δε θα τους αφήσουμε σε χλωρό κλαρί.
Να, γιατί η πάλη των συνδικάτων πρέπει να στοχεύει παράλληλα με τη δράση κατά των εργοδοτών και στην αποδυνάμωση των αστικών κομμάτων των φορέων που προωθούν αυτή την πολιτική. Γιατί οι συσχετισμοί που διαμορφώνονται επιτρέπουν ή δυσκολεύουν την ψήφιση τέτοιων αντεργατικών νομοθετημάτων».
Η εργατική τάξη δε χρειάζεται συνδικάτα διαχειριστές
«Καμία εμπιστοσύνη στους κυβερνητικούς, εργοδοτικούς συνδικαλιστές των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ που φανερά και μυστικά προδίδουν τα δικαιώματά μας στους μεγαλοβιομήχανους και την κυβέρνηση. Αυτοί ακόμα και όταν εξαγγέλλουν κινητοποιήσεις υπονομεύουν και την ταξική ενότητα και την πάλη μας.Ουσιαστικά με τη θέση τους συμφωνούν με την κατάργηση των ΣΣΕ και την υπερίσχυση των επιχειρησιακών. Αποδέχονται ότι και οι εργαζόμενοι έχουν ευθύνη για την κρίση και θα πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να αποδεχτούν μειώσεις μισθών και μεροκάματων, κατάργηση των δικαιωμάτων τους. Οι ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ δουλεύουν σε βάρος της εργατικής τάξης, μπαίνουν μπροστά για την υλοποίηση της αντεργατικής πολιτικής.
Την ίδια ζημιά που έκαναν λέγοντας στην εργατική τάξη ότι η ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου και η κερδοφορία του άξιζαν θυσίες, γιατί θα έρχονταν η ευημερία και η ανάπτυξη, την ίδια ζημιά κάνουν και τώρα όταν μιλάνε για δήθεν δίκαιες θυσίες ανάμεσα στους εργάτες και τους "κεφαλαιοκράτες" για την έξοδο από την καπιταλιστική κρίση, για την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου.
Δε χρειάζεται η εργατική τάξη συνδικάτα διαχειριστές της βαρβαρότητας που σχεδιάζουν η κυβέρνηση και ο ΣΕΒ. Δεν μπορεί να είμαστε όλοι μαζί με ηγεσίες που κάθε μέρα και με κάθε τρόπο παραδίνουν την τάξη μας στις ορέξεις των καπιταλιστών. Σε κάθε τόπο δουλειάς να ξεκαθαρίσουν οι εργαζόμενοι τους λογαριασμούς τους με εξαγορασμένους και τσιράκια των εργοδοτών.
Να μην ξεγελαστούν από αυτούς που εμφανίζονται με το μανδύα της ΠΑΣΚΕ και ιδιαίτερα αυτές τις μέρες ψάχνουν για εξιλαστήρια θύματα για να δικαιολογήσουν την πολιτική της κυβέρνησης και επιχειρούν να εγκλωβίσουν τους εργαζόμενους στη λογική εμείς είμαστε το καλό ΠΑΣΟΚ και καλούν τους εργαζόμενους να συντονιστούν για να διορθώσουν τα "κακώς κείμενα" στην κυβέρνηση.
Με την ευκαιρία απευθυνόμαστε στους εργαζόμενους των πρώην ΔΕΚΟ, ΔΕΗ, ΟΤΕ, Τραπεζών. Οι ηγεσίες που απολάμβαναν προνόμια για χρόνια τώρα, καλλιεργούσαν αυταπάτες και κρατούσαν στην αδράνεια τους εργαζόμενους και σε απόσταση από την υπόλοιπη εργατική τάξη. Να βγάλουν συμπεράσματα. Ενιαίος καθολικός αγώνας με το ΠΑΜΕ. Ηρθε η ώρα.
Να απορρίψουμε τις ύπουλες διακηρύξεις από διάφορες ομάδες, τύπου ΣΥΝ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ, "ούτε ΓΣΕΕ, ούτε ΠΑΜΕ". Είναι στην πράξη πάλη, όπως χτες με τις συμβιβασμένες ηγεσίες. Και χτες και σήμερα πολεμούσαν το ΠΑΜΕ.
Λένε "βάρος στα πρωτοβάθμια σωματεία". Τα πρωτοβάθμια σωματεία ανήκουν σε κλάδους, σε Ομοσπονδίες και εκεί συνεργάζονται θαυμάσια με τις συμβιβασμένες ηγεσίες. Και με ποια γραμμή να επαναδιαπραγματευτούμε το χρέος και να επανιδρύσουμε την ΕΕ. Με γραμμή συμβιβασμού με τα αφεντικά;».
Αναμετρώνται δύο στρατηγικές
«Γίνεται όλο και πιο καθαρό ότι στη σύγκρουση αυτή αναμετρώνται οι δύο κόσμοι, δύο στρατηγικές. Από τη μια ο κόσμος των μονοπωλίων, με όλα του τα στηρίγματα, και από την άλλη ο κόσμος της δουλειάς με τα συνδικάτα του, το ταξικό κίνημα, με την αλληλεγγύη, το πνεύμα αυτοθυσίας που απαιτεί η ταξική πάλη.Δεν έχουμε αυταπάτες. Βεβαίως και δεν ανατράπηκε η αντιλαϊκή πολιτική. Εχουμε ένα μεγάλο όφελος όμως που είναι αρκετά σημαντικό και πρέπει να δουλεύουμε με αυτό. Διαμορφώνεται ένα ρεύμα δυνάμεων που συνειδητοποιεί καλύτερα από κάθε άλλη φορά την ανάγκη τι κίνημα χρειάζεται και ότι το κίνημα με τα χαρακτηριστικά που εμείς θέλουμε δεν αναπτύσσεται χωρίς εμπόδια. Καταλαβαίνει καλύτερα το στοιχείο της ολοκληρωμένης σύγκρουσης με τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό, την αλλαγή συσχετισμών δύναμης. Την απαλλαγή από τα κόμματα της πλουτοκρατίας, από όλους εκείνους που εξωραΐζουν την πολιτική της ΕΕ.
Εδώ πρέπει να δούμε ορισμένα κρίσιμα συμπεράσματα. Μπορεί να αποτελέσει απαρχή ανατροπών στο συσχετισμό δύναμης. Τους συσχετισμούς να τους υπολογίζουμε, αλλά μόνο για να προετοιμαστείς καλά, να τους αντιμετωπίσεις, να τους ανατρέψεις. Η αλλαγή συσχετισμών στο συνδικαλιστικό κίνημα δεν πρέπει να κατανοείται σαν βελτίωση ψήφων από αρχαιρεσίες σε αρχαιρεσίες, από εκλογές σε εκλογές, αλλά κυρίως σαν πρωτοβουλίες δράσης, αυτοτελείς πρωτοβουλίες απαλλαγμένες από το φόβο των όποιων θεσμών, νόμων, δικαιοσύνης, συμβιβασμένα συνδικάτα κλπ. Για μαζικό, οργανωμένο, αποφασισμένο, ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα.
Ο αγώνας θα κριθεί από την ικανότητα να μπαίνουν στον αγώνα νέες δυνάμεις. Με τόλμη να προσεγγίσουμε και να βάλουμε σε δράση εργατικές και λαϊκές δυνάμεις που βρίσκονται κάτω από την επιρροή του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.
Να οργανωθούν, να μπουν στον αγώνα. Να περάσει πλατιά το σύνθημα "με τους υπηρέτες των μονοπωλίων οι εργαζόμενοι δεν έχουν κανένα δεσμό. Να φύγουν μακριά από τα κόμματα που τους κάνουν τη ζωή μαύρη και από εκείνα που σπέρνουν σύγχυση και αυταπάτες" και ιδιαίτερα τους υποστηρικτές της λυκοσυμμαχίας των πολυεθνικών της ΕΕ που η πάλη του λαού μας πρέπει να οδηγήσει σε έξοδο από αυτή».
Να δυναμώσουμε τα φύτρα του Μετώπου
«Είναι ώριμο να ανοίξει ουσιαστικά και από τα κάτω η συζήτηση στους χώρους δουλειάς, για την ανάγκη αποδυνάμωσης του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, την ταξική ενότητα. Να μεταφέρουμε το κέντρο της πάλης στους τόπους δουλειάς, αξιοποιώντας ό,τι δυνάμεις υπάρχουν οργανωμένα μέσα από τα συνδικάτα. Να διαμορφώνονται δεσμοί με κύρος και να υπάρχουν συγκεντρωμένες δυνάμεις στους κρίσιμους τομείς της οικονομίας.Να κουβεντιάσουμε για την ανάγκη της κοινής δράσης των εργαζομένων, των αυτοαπασχολούμενων, των μικρών βιοτεχνών και εμπόρων, των μικρών και μεσαίων αγροτών, της νεολαίας και των γυναικών, που η συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του κεφαλαίου μας συνθλίβει όλους μαζί.
Να δυναμώσουμε σε κάθε κίνημα τα φύτρα του Μετώπου και ταυτόχρονα τις πρωτοβουλίες συντονισμού και κοινής δράσης».
Τι σημαίνει «δουλειά από τα κάτω»
«Χρειάζεται δηλαδή δουλειά από τα κάτω. Τι σημαίνει αυτό;Σημαίνει ότι μέσα από συλλογικές διαδικασίες να παίρνει ευθύνη ο ίδιος ο εργαζόμενος. Ατομική συζήτηση άνθρωπο τον άνθρωπο, αλλά και μαζικές μορφές με μαζική διαφώτιση, για τα συμπεράσματα των αγώνων, την κλιμάκωσή τους.
Να αποφασίζει μέσα από σύσκεψη, από Γενικές Συνελεύσεις. Να συζητά, να γίνεται αντιπαράθεση πάνω σε ποια γραμμή πρέπει να παλέψει. Να γίνεται συζήτηση για το ζήτημα της ανατροπής του βάρβαρου καπιταλιστικού συστήματος, του δρόμου ανάπτυξης που δίνει οριστική απάντηση στα προβλήματά του.
Πρέπει να κουβεντιάσει για τις αιτίες της κρίσης, για τις εξελίξεις στον κλάδο του, για τη διέξοδο. Μέσα από αυτές τις διαδικασίες και τον οργανωμένο ταξικό αγώνα θα δημιουργούνται ρήγματα, θα αποσπώνται δυνάμεις και θα μεγαλώνει το ρεύμα της σύγκρουσης και της ανατροπής. Να δημιουργούνται τα ποδάρια του μετώπου της εργατικής τάξης, των αυτοαπασχολούμενων, των φτωχών αγροτών, της νεολαίας, των γυναικών, σε κάθε χώρο, σε κάθε γειτονιά.
Δεν πρόκειται ποτέ να ικανοποιηθούν οι εργατικές και λαϊκές ανάγκες, όσο δε λύνεται το βασικό ζήτημα ποια τάξη βρίσκεται στην εξουσία και έχει στην ιδιοκτησία της όλα τα μέσα παραγωγής».
Απαίτηση των καιρών οι ριζικές αλλαγές
«Μιλάνε για ανάπτυξη. Για χρόνια ολάκερα ο λαός ζει τα βάρβαρα αποτελέσματα της καπιταλιστικής ανάπτυξης που προσπαθούν με νύχια και με δόντια να διατηρήσουν στη ζωή.Ανάπτυξη μόνο η εργατική τάξη μπορεί να οργανώσει και να απαλλαγεί αυτή και τα λαϊκά στρώματα από τη ληστεία. Και μάλιστα μεγάλη ανάπτυξη προς όφελος του λαού.
Υπάρχουν σήμερα οι αντικειμενικές προϋποθέσεις για μια άλλη οργάνωση της κοινωνίας όπου έχει βασικό χαρακτηριστικό της την απόφαση των εργαζομένων, των λαϊκών στρωμάτων να μετατρέψει την ιδιοκτησία των μονοπωλίων σε κοινωνική, λαϊκή. Να γίνουν η ενέργεια, οι τηλεπικοινωνίες, οι μεταφορές, ο ορυκτός πλούτος, οι μεταποιητικές βιομηχανίες, η γη και τα άλλα εργαλεία της ανάπτυξης λαϊκή περιουσία.
Να αναπτυχθούν μελετημένα, με κεντρικό σχεδιασμό, παίρνοντας υπόψη τις ανάγκες των κλάδων και της περιφέρειας. Σε αυτόν το δρόμο ανάπτυξης θα εξασφαλίζεται ο εργατικός, κοινωνικός έλεγχος. Σε αυτόν το δρόμο ανάπτυξης θα αποδεσμευτεί η χώρα μας από την Ευρωπαϊκή Ενωση, από το ΝΑΤΟ. Μόνο τότε μπορεί να ζει καλά.
Δεν κάνουμε βήμα πίσω. Δε φοβόμαστε την πλουτοκρατία. Εχουμε εμπιστοσύνη στην εργατική τάξη. Είμαστε σίγουροι ότι η εργατική τάξη θα περπατήσει με καλύτερα και πιο σταθερά βήματα, θα δυναμώσει το ταξικό κίνημα, θα απαλλαγεί από τα παράσιτα της πλουτοκρατίας, από τους πολιτικούς και συνδικαλιστικούς της εκπροσώπους.
Είναι απαίτηση των καιρών οι ριζικές αλλαγές. Η εξουσία στα χέρια του λαού και η οργάνωση της οικονομίας με κριτήριο την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Η βία των μονοπωλίων πρέπει και μπορεί να ηττηθεί».
